Wandelen in Kirgizië

Het land is meer dan de moeite waard om te bereizen en er een drie-tal weken voor uit te trekken. Wat ons het meeste nableef was de ongerepte natuur, de gastvrijheid van de mensen, de landbouw- en veecultuur van elke Kirghees, hun harde bestaan, de lekkere zelfgemaakte confituren, elke dag zon. De enorme kuddes schapen, koeien, paarden, geiten, yacks, … tegenkomen tijdens trekkings, een paar woorden uitwisselen met de herders zijn onvergetelijke momenten. In bepaalde gedeelten van het land leeft de bevolking echt nog als halve nomaden, we vonden het bijvoorbeeld zeer leuk om het leven in een yourth van dichtbij mee te maken. Voor de Kirghezen is dit harde bestaan uiteraard hun dagdagelijkse leven, maar toeristen zijn meer dan welkom en zijn de laatste jaren ook een belangrijke bron van inkomen geworden. Toch krijg je als toerist niet het gevoel van ‘uitgebuit’ te worden, je bent er van harte welkom en de gastvrijheid van de Kirghees is welgemeend. De belangrijkste godsdienst is de Islam maar in de meeste delen van het land (het westen uitgezonderd) zijn ze niet echt praktiserend. In vele steden en dorpen voel je nog de Russische impact. Echter de tijd lijkt te hebben stilgestaan sinds de onafhankelijkheid. De oude imposante russchische gebouwen vind je vaak terug, maar ze zijn totaal niet onderhouden en hebben vaak een totaal andere bestemming gekregen. De economie, de industrie, het bankwezen alsook de post zijn tevens niet verder geëvolueerd. Kirgizië behoort zeker niet tot de meest toeristische bestemmingen, maar we vonden het echt niet moeilijk om in Kirgizië te reizen al spraken we geen woord Kirghees noch Russisch. Naar organisatie toe van de reis, buiten onze vlucht hadden we niets op voorhand gereserveerd. Dit was ook niet nodig (in juli/augustus zou het wel kunnen dat logement een paar dagen op voorhand worden gereserveerd). Sinds een aantal jaren zijn er toeristische bureaus in een aantal dorpen/steden die diensten samen met de lokale bevolking aanbieden. Deze CBT’s (Community Based Tourism) bij aankomst in een dorp/stad opzoeken is zeker een aanrader. De coördinator van de CBT spreekt meestal Engels. Je kan er B&B boeken, avondmalen bij lokale bevolking, lokale gidsen (sommige spreken trouwens deftig Engels), horse trekkings, trekkings,…